Yaşadığımız tarihin en can alıcı kavşağında, zamana damgasını vuran en büyük olgu belirsizlik ortamının giderek belirleyici olmasıdır. Hükümetlerin içinde bulunduğu iktidarsızlık hem tek yanlı particiliğe dönüşüyor hem de bazı durumlarda sivil çalkantılara ve dahası ciddi dönüşümlere neden oluyor. Amerika’da sanatçıların giderek siyasal konulara yöneldiğini görüyoruz.  Siyasete yönelen ve yeniden canlanan bu ilgi yalnız doğrudan doğruya değil, dolaylı olarak da bir biçimde kendini gösteriyor.  Sergiye katılan bütün sanatçılar yeni yaklaşımlar sunarak siyasal içerikli konuları irdeliyor ve kendi ilişkilerini yeniden tanımlamak için tehlikeli konuları — sivil haklar, yetkeye muhalefet, gelecekle ilgili söz sahibi olmak ve özgürlük kavramı–  yeniden gözden geçiriyorlar.

Bu sanatçıları Occupy, Anonymous ve Wikileaks gibi popüler grupların yer aldığı saflarda görmek olasıdır. Kendi marjinal durumlarını bir yandan öz-dönüşümlü bir şekilde kabul ederken diğer yandan da topluma söylem seçeneği sağlamaya devam ediyorlar-  her ne kadar ayrıcalıklı ve seçkin izleyici merkezli koşul ve konumdan dolayı eylemcilik ile ilişkileri sorunsal olsa da, bu sanatçılar sanat yaparken değişim getirme olasılıklarıyla ilgili umut verici bir tutumu temsil ediyorlar.

Özgürlüklerle finansal güç arasındaki sorunlu ilişki ayrıca meta-diyalog aracılığıyla ele alınıyor, başka bir yerdeki seyirciye ulaşmak için çalışmaların nakledilmesinde yaşanan zorluklar ve sanatçıların yaptırım gücüne pratik sınırlar koyan şartlar araştırılıyor.  Bu finansal engeller belli bir dinamiğe çağrışım yapıyor, parasal gücün neden olduğu sorunlar sanatçının kendi sesini duyurma kapasitesi ile ifade etme sınırlılığı arasındaki ve ayrıca toplanma hakkı ile gruplaşma isteği arasındaki ilişkiyi yansıtıyor ve etkiliyor.

Sanatçılar: Gül Çağın, Sam Durant, Tracey Emin, Roni Feldman, Shaun Gladwell, Nicolas Grenier, Kio Griffith, William Kaminski, Jay Lizo, Marcos Lutyens, Claudia Parducci, Chad Person, Max Presneill