Sevil Tunaboylu, “Ufukta Kaybolana Kadar İzledim” başlıklı kişisel sergisinde, kendi yaşamından yola çıkarak, toplumun kadın-erkek tanımlarına hane içinde ulaşılması sürecini paylaşıyor.

Sanatçının geçtiğimiz iki yıl boyunca yoğunlaştığı bu konuya yaklaşımında; gündelik aile yaşamının içine gömülü olan anıları, kendi güncel kimliğiyle buluşturmasını gözlemlemek mümkün. Bu karşılaşmada bellek hatıra olma özelliğini koruduğu halde, olgun bireyin güncel konumuna yönelik bir sağlama işlevi görüyor.

“Önce adamlara verin” cümlesini çocukluğumdan beri sıkça duyuyorum. Bu bir aile meclisinde ya da bir mevlitte, içi yemek dolu bir tabağı, servis yapacak genç kıza doğrultan kadının ağzından çıkan incidir. Şimdi daha az duyar oldum.

Bunun sebebi, hizmetkâr olma geleneğiyle yetişmiş “büyüklerimiz”  bir bir toprağa giderken, kızlarının modern şehir yaşantısına uyum sağlamaya çalışmaları ve bilinçli ya da bilinçsiz bir karşı duruşla, aile içindeki konumlarından hareketle haklarını artık tartıyor olmalarıdır.”

1982 yılında İstanbul’da doğdu. Lisans eğitimini Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Resim Bölümünde tamamladı. Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Fotoğraf Ana Sanat Dalında yüksek lisans eğitimini hâlen sürdürüyor. Sanatçı, 2009 yılında Kadıköy/Moda’da Erkin Gören’le birlikte kurduğu Mtaär Sanatçı İnisiyatifi bünyesinde, Mayıs 2009 – Haziran 2010 tarihleri arasında yurtiçi ve yurtdışında 13 sergi gerçekleştirdi. Bunlardan bazıları; Yerel İllüstratörler, Aile Salonumuz Yoktur ve Uygarlıktan Kaçış sergileridir.

Ayrıca 2003 yılından bu yana çeşitli grup sergilerine katılmıştır. Bunlardan bazıları; 2008 yılında Hafriyat Karaköy’de Sorma Neden, 2011 yılında DEPO’da  Ateşin Düştüğü Yer, aynı yıl içinde Alanistanbul’da Yumuşak Şehir ve PG Art Gallery’de Tekinsiz Oyunlar, 2012 yılında Bayburt Baksı Müzesi’nde Mesafe ve Temas ve son olarak Kurgular ve Karşı Duruşlar kavramsal başlığıyla 3. Uluslararası Çanakkale Bienali’dir. Sanatçı hâlen İstanbul Moda’daki atölyesinde çalışmalarını sürdürmektedir.